* سید یحیی در دومین اعزامش به جبهه، ساکش را در منطقه، جا گذاشته بود تا بتواند به بهانه آنها، دوباره به منطقه برگردد؛ و هنگام رفتن به جبهه، هیچ وسیله ای به همراه نداشت تا مبادا مانع رفتنش شوم.
زمانی که می خواست برای سومین بار به جبهه برود، به من گفت: شنیده ام تا شما (مادر) از من راضی نباشید، شهادت نصیبم نمی شود، به همین دلیل آمده ام تا از شما رضایت بطلبم.

* جنازه سيديحيي را به معراج شهدا بردند و ما به آنجا رفتيم تا او را ببينيم. در آنجا ديدم صورت پسرم بر اثر برخورد خمپاره، سياه شده بود. خيلي ناراحت شدم و زماني كه به خانه برگشتم نامه اي به حضرت زهرا (س)، (با اين مضمون كه بچه ام، رويش سياه شده است، خودت آن را سفيد كن.) نوشتم. ايشان چون شهيد شده بود، غسل و كفن نداشت. ما رفتيم تا ايشان را دفن كنيم. همه اقوام و دوستان آمده بود. زماني كه مي خواستيم ايشان را دفن كنيم، من رفتم تا نامه اي را كه نوشته بودم را در دست فرزند شهيدم بگذارم كه ديگر از حال رفتم و من را به كناري بردند. حالم كه بهتر شد، ديدم همه كساني كه پسرم را ديده اند، مي گويند كه چقدر صورت سيد يحيي، سفيد و نوراني شده است. خودم رفتم و او را ديدم كه بدون اينكه كسي او را شستشو و غسل دهد، صورتش سفيد شده بود و نورانيت عجيبي داشت. اين را اعجاز حضرت زهرا دانستم و به من ثابت شد كه ايشان جواب نامه ام را با لطف و عنايت خود داده اند.

* سید یحیی یک جفت کفش گران قیمت خریده بود و به پایش کرده بود. یکی از دوستانش، کفش های او را دیده بود و گفته بود: بله! بچه های دکتر هم می توانند این جور کفشها را بپوشند. سید یحیی هم گفته بود: شما هم می توانید بپوشید. و بلافاصله کفشش را که در همان روز خریده بود، از پایش درآورد و به دوستش داد.
من وقتی به خانه رفتم، دیدم که یک جفت کفش کهنه در خانه است. به سید یحیی گفتم: میهمان داریم؟ گفت: نه. گفتم: این کفش های چه کسی است؟ گفت: اینها، کفش های دوستم است. گفتم: اگر کفش های دوستت است، پس انجا چکار می کند؟ او طفره رفت و جواب نمی داد. آنقدر سئوال پرسیدم تا بالاخره فهمیدم که موضوع چیست.

شهدای امروز

محمدابراهيم حاج مزداراني

محمدرضا گويامفرد

سيدجواد علوي مقدم

رحمت الله قره گلي

محمدرضا جعفري اصل

حسين فرهادي كوپائي

برگزیده ها

امير حسين پور

پوريا خوشنام

غلامرضا بامدي

فرماندهان شهید دانشجو