سلام علیکم و رحمة الله و برکاته
خدمت پدر و مادر عزیزم سلام می رسانم. ان شااالله که حالتان خوب و سالم و صالح و در حال عبادت و دوری از معصیت باشید. نگران حال من و یا دیگران نباشید. خدا موفقمان کند که وظایف خود را بشناسیم و انجام بدهیم. نگران درس من نباشید و نگران آخرت خود و من باشید، نگران اسلام باید باشیم من اینجا هنوز ناراحت هستم که آن محبت ها در موقع آمدنم پیش آمد و من چیزهایی گفتم که باعث ناراحتی شد. پدرومادر احترامشان واجب است و خدا توفیق بدهد که همه ی وظیفه ی خود را در برابر پدر و مادرهایشان انجام دهد چه در موقع زنده بودن اونها و چه هنگام وفات آنها. اما به اینجا آمدن من برای هوی و هوس و میل به راحتی و فرار از درس و مسئولیت نبود. راجع به این مسئله خیلی وقت بود که فکر می کردم که چرا این قدر امام می فرمایند: «جوان ها بروند جبهه را پر کنند.» چرا من و امثال من دلیل تراشی می کنی و کارهایی را واجب تر به حساب می آوریم و از مسئولیت خود فرا می کنیم، هرکسی دلیلی می آورد و خودش را قانع می کند که پشت جبهه بودنش لازم تر است. خداوند در سوره ی توبه آیه ی 24 می فرماید «اگر پدروپسر و برادر و خانواده و اموال و خانه و زندگی وکسب و کار شما در پیش خودتان از جهاد در راه خدا محبوب تر است پس منتظر باشید تا خداوند حکم و امر (عذاب) خود را بیاورد.»
به همه سلام برسانید و جواب نامه را بنویسید. امیدوارم که در گمراهی نباشیم. التماس دعا
در ضمن اینجا دایی کریم و محمود هم یک روز به ملاقات من آمدند.
ماموریتم که تمام شد به دانشگاه خواهم رفت.
25 ارديبهشت 1403 / 6 ذيالقعده 1445 / 2024-May-14