شهید غلامرضا طالب تا سال دوم دانشگاه در رشته ی مدیریت بازرگانی تحصیل نمود و به علت وقوع انقلاب فرهنگی و تعطیل شدن دانشگاه در بخش حسابداری آزمایشگاه جهاد دانشگاهی مشغول به کار شد. او فردی منظم،منطقی، و با استدلال بود .اسلام را نیز با شناختی کامل و منطقی استوار پذیرفته بود، او یک عارف به تمام معنا بود .عرفان از تک تک کلام و رفتارش پیدا بود او مخلصی فداکار زاهدی بی ریا و عاشق راستین حق بود او هنگامی که می خواست به جبهه برود به خانواده گفته بود به دیگران نگوئید که من به جبهه می روم به استقبال من نیایید چون نمی خواهم کارم آغشته به ریا شود پس توسط نامه ای که از جبهه ارسال نموده بود از همه حالیلت طلبیده بود. هنگام رفتن از مادر اجازه رفتن خواست مادر گفت فرزندم مگر تو از فرزندان ائمه بالاتری باید به راه اسلام بروی و او ازشنیدن این سخنان گرانمایه از شور و شعفی غیرقابل وصف برخوردار شد و گفت احسنت به شما مادر در اولین اعزام به درجه شهادت نائل شد.

آغاز درگیری های سال 57 در ابتدای سربازی او بود او این فرصت را مغتنم شمرد تا بتواند از طریق بودن در بین نیروهای نظامی و کشف مسائلی در رابطه با انقلابیون که شناسایی می شدند کمکی به انقلاب نماید او اطلاعات زیادی را کسب می کرد سپس به برادرش در بیرون از پادگان خبر می داد و او قبل از دستگیری انقلابیون به آنها اطلاع داده و آنها را فراری می داد و نیز در یک جلسه که با افراد ارتشی گذاشته بود نحوه برخورد با انقلابیان را به آنها گفته بود و یادآور شده بود که از فرمان فرماندهان سرپیچی کنند و بر روی برادران و خواهران دینی خود آتشی نبارند و موجب کشتار آنها نشوند. دراین میان شخصی خائن بود که جلسه را گزارش کرده بود که فورا افراد جلسه بازداشت شدند ولی او به لطف خداوند از این مهلکه جان سالم به در برد. در جریان انقلاب 9 ماه از سربازی ایشان بخشیده شد در کلیه راهپیمایی ها شرکت فعال داشت در پخش اعلامیه های حضرت امام نقش به سزایی ایفا میکرد و دیگران را تشویق به این امر مینمود
به فردی در محل که از لحاظ اقتصادی مستضعف بود و با بستن مغازه کفاشی به راهپیمایی می رفت کمک مالی می نمود تا به او از نظر اقتصادی ضرری نرسد. پس از پیروزی انقلاب در جلسات مذهبی و سخنرانی مرحوم آیت ا.. میرزا جوادی تهرانی که نیز قرآن داشتند و هم چنین در جلسات و سخنرانی و درس شهید بهشتی و دکتر سروش شرکت می کرد.