حسین در شانزدهم مهر ماه 1341 در جوار حرم مطهر رضوی دیده به جهان گشود و زمانی بود که پدرش توانسته بود با اندک سرمایه یک خانه ای برای فرار از مستاجری تهیه کند. به قول مادرش خانواده شش نفری آن ها مشکل ترین زمستان زندگی خود را طی می کرد. حسین در نوزادی و دوران کودکی جثه ای بسیار ضعیف و لاغر داشت و به علت کمبود شیر مادر از زنان همسایه در این امر کمک طلبیده می شد. یکی از براردان رضائی او به نام مجتبی خوش آهنگ نیز در جبهه کردستان در همان اوایلی که او شهید شده بود، شهید گشت. حسین در دوران دبستان بی اندازه به درس توجه داشت و هر سال تحصیلی را با موفقیت و نمرات بالاتر به پایان می رساند. او از جلسات قرآن و علمی بعضی از معلمان از جمله شهید تدین بهره می جست. از همان دوران کودکی در زمان فراغت از تحصیل به پدرش کمک می کرد. بی اندازه پرتحرک و کنجکاو بود و همیشه حتی اگر شده یک زخم بر اثر کار بیش از حد توان انجام دادن بر قسمتی از بدن داشت. دوره ی راهنمایی را با جنگ با دوستان نه چندان خوب شروع کرد. با آن که آن ها سعی در انحرافش داشتند او می کوشید تا آن ها اصلاح شوند. به ناچار از آنان جدا شد و برای این که با آنان برخورد نداشته باشد، یک سال ترک تحصیل نمود و در سال بعد با امتحان متفرقه وارد هنرستان صنعتی شد. ورود او به مقطع تحصیلی جدید مصادف با انقلاب اسلامی گردید.

بعد از پیروزی انقلاب در بسیج شرکت کرد. روزها درس می خواند، شب ها پاسداری می داد و عصرها کار می کرد. او مشکل گشایی بود که بدون منت گره از کار خانواده و دوستان بر می داشت. موقع کار جدی و خشن، زمان فراغت همه را خوشحال می کرد. دعای کمیل و ندبه اش ترک نمی شد. ورزش و خودسازی را فراموش نمی کرد. روزهای دوشنبه و پنجشنبه را روزه می گرفت. کارهای سنگین را به تنهایی متحمل می شد. در تلفن هایش همه را به صبر دعوت می کرد و هر بار حلالیت می طلبید. به گفته های افراد با دقت گوش می داد و بعد از آن به آرامی نظرش را می گفت. به مادرش می گفت: می دانم به من احتیاج دارید ولی احتیاج اسلام به من بیش تر است. دِین من نسبت به اسلام بیش تر از این هاست. مادر دعا کن در دانشگاه کربلا قبول شوم. سرانجام حسین بعد از قبولی در کنکور فنی در مجتمع فن یو حرفه ای امام صادق در رشته صنایع چوب، چند ماهی را در کارآموزی گذراند و بعد از آن راهی جبهه نبرد گردید زیرا او می خواست دانشجوی دانشگاه کربلا باشد. در واحد اطلاعات و عملیات سپاه مشغول فعالیت شد و شب عملیات میمک در تاریخ 63/8/29 مدرک شهادت را از امام حسین^(ع) دریافت کرد.