شهید سید کمال خالقی (دومین شهید خانواده) در  بیست و سوم دی ماه سال ۱۳۴۰ در جنوب شهر تهران در یک خانواده متوسط و مذهبی متولد شد. از همان اوان کودکی بذرهای ایمان و تلاش در دلش جوانه زد. دوران کودکی را چون بچه های جنوب شهر در محیطی آرام و پر از محبت و ‌معنویت گذراند.

دوران ابتدایی را در دبستان "هاتف" و نظری را در دبیرستان "البرز" گذراند و در سال ۱۳۶۰ با دیپلم ریاضی از دبیرستان فارغ التحصیل شد. او که در پی گمشده اش بود تا بتواند او را هر چه زودتر و سریع تر به مقصد و ‌هدف نهایی که همانا رسیدن به الله بود برساند، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را برای رسیدن به هدف والای خود بهترین طریق دانست، لذا در ۷ تیر ماه ۱۳۶۰ در اردوی آموزشی سپاه در دانشگاه شهید بهشتی شرکت جست.

سیدکمال خالقی از همان اوان علاقه وافری به تعلیم و تعلم خصوصا در مسائل عقیدتی و ‌مذهبی داشت لذا پس از مدتی وارد دوره مربی گری عقیدتی _ سیاسی سپاه شد و آموزش های لازم را فرا گرفت و به نشر اندوخته های خود پرداخت.

شهید سیدکمال خالقی در مهر ۱۳۶۱ با قبول شدن در "مدرسه عالی شهید مطهری" در این مرکز علم و دانش مشغول تحصیل شد که این مرحله سرفصل نوینی در زندگی پر افتخار ایشان محسوب می شد.‌ درس را با جدیت تمام ادامه داد و پیوسته در پی آن بود که روزنه ای پیدا شود تا خود را به دریای علم یعنی "قم" رساند و در آن بحر عظیم شنا کند ولی بعللی موفق نشد.

بالاخره شهید سیدکمال خالقی در مهر ماه ۶۲ برای مدتی مشغول تدریس در پادگان "۲۱ حمزه" تهران شد و تا زمان رسیدن شهادت در این سنگر به تعلیم و تدریس اشتغال داشت و در ضمن درس های مدرسه را نیز فراموش نمی کرد. سرانجام یک هفته قبل از عملیات خیبر با وجود مخالفت شدید مسئولین پادگان برای ششمین بار به جبهه شتافت تا دِین خود را به اسلام و انقلاب اسلامی ادا کند و با این عمل خود را جزو فرزانگان جاوید تاریخ سازد.

شهادت:

او در جبهه به عنوان "آر پی جی زن" با پذیرفتن مسئولیت های دیگر و علی رغم مخالفت مسئولین سازماندهی شد‌ و در سپیده دم ششم اسفند ماه ۶۲ با جانفشانی ها و از خود گذشتگی های زیادی که در خود نشان داد در حال کمک رسانی به یکی از هم رزمانش و در اولین ضد حمله کافران یعنی در "جزیزه مجنون" با بدن طاهر درون و بیرونش بعد از نماز صبح با اصابت تیر مستقیم به سجدگاه مبارکش از فاصله نزدیک سر خونین بر بالین ملائک گذارد و جان خویش را بر طبق اخلاص نهاد و به دیدار دوست شتافت و به آرزوی دیرینه اش که همانا فروختن نفس خویش به پروردگارش به ازای بهشت بود، رسید.

خصوصیات:

تفکر:

یکی از برنامه های روزانه شهید سیدکمال فکر کردن بود و تفکر را جزء کارهای اساسی خود می دانست و بر آن اصرار داشت و همان طور که برای دروس و ‌مطالعات و زندگی مادی و ... خویش برنامه داشت برای فکر کردن نیز. هم چنین یکی از علت های اساسی و ‌مهم پیشرفت ایشان همین تفکر بود.

تواضع:

زندگی شهید سیدکمال در کمال تواضع و فروتنی سپری شد و ‌هیچ گاه دیده نشد در مباحثات و دروس با این که در هر علمی ید طولانی داشت باعث غرور و تکبرش شود و برخوردش کاملا متواضعانه بود.